Persbericht ter gelegenheid van de Internationale Dag van de Rechten van het Kind en de Week van de Pleegzorg : organisaties tekenen beroep aan tegen de wet van 19 maart 2017 betreffende het statuut van pleegouders
De federale wetgever heeft zich in een nieuwe wet gebogen over het statuut van pleegouders die aan een geplaatst kind het recht kunnen bieden op een veilige omgeving. Dat statuut bestond tot op heden niet. Daarvoor werd terecht het standpunt van verenigingen die de pleegouders vertegenwoordigen, ingewonnen. Ondanks de herhaaldelijke vragen van verschillende verenigingen die strijden tegen armoede, hebben de politieke verantwoordelijken nagelaten om de mening van de ouders van geplaatste kinderen te horen. Door een beroep aan te tekenen tegen de wet van 19 maart 2017 willen de verenigingen alsnog hun bezorgdheden en argumenten uiten.
Het is een evidentie: elk kind heeft het recht om op te groeien in een veilige omgeving die het de nodige mogelijkheden tot ontplooiing biedt. Kinderen opvoeden is echter niet altijd gemakkelijk. Voor ouders die het hoofd moeten bieden aan een leven in armoede, die geen toegang hebben tot adequate huisvesting of al hun wilskracht nodig hebben voor de dagdagelijkse beproevingen is die taak nog moeilijker.
Met de wet van 19 maart riskeren we echter af te glijden naar een verborgen adoptie die de band tussen natuurlijke ouders en hun kinderen kan schaden en hun raakt in hun familiale intimiteit. Pleegouders en ouders kunnen ermee instemmen om pleegouders de bevoegdheid te geven om alle belangrijke beslissingen, zelfs met betrekking tot religie of levensbeschouwing, over het kind te nemen. De familierechtbank kan deze schriftelijke overeenkomst slechts homologeren, tenzij dit in strijd is met de belangen van het kind.
Bewust van de ervaringen van zeer kwetsbare families, die dagelijks strijd moeten voeren voor hun fundamentele rechten, willen onze verenigingen de nadruk leggen op twee belangrijke punten.
We vragen dat alles in het werk wordt gesteld om de gelijkheid te garanderen tussen de verschillende partijen die willen overeenkomen om het ouderlijke gezag te delen. Ouders van geplaatste kinderen zijn vaak erg kwetsbaar. Bij afwezigheid van echte steun tijdens een dialoog die inherent moeilijk is, zouden ze kunnen worden gediscrimineerd en als onbekwaam worden bekeken. Alleen een evenwichtige dialoog kan de eerbiediging van het recht op gezinsleven garanderen.
Daarnaast schept ook de bijkomende bevoegdheid van de familierechter naast de bevoegdheid van de jeugdrechter verwarring. Wij vragen dat de jeugdrechter, die immers het dossier al kent, bevoegd blijft en niet de familierechter. Wij vragen dat de jeugdrechter ook competent zou zijn om beslissingen te nemen en niet enkel om te homologeren.
Persmededeling:
Start van een constructieve dialoog over het adres voor daklozen.
Mensen uit dakloosheid halen vraagt een aanpak op vele fronten (toegankelijke en betaalbare huisvesting en gezondheidszorg, een menswaardig inkomen…) en is vaak een proces van vallen en opstaan. Er is echter geen beginnen aan als daklozen geen toegang krijgen tot de sociale en burgerrechten die ook zij hebben. In onze huidige wetgeving staat of valt dit voor de dakloze met het wel of niet beschikken over ‘een adres’ – voor de meeste rechten: een correcte inschrijving in het bevolkingsregister. En net daar loopt het voor de dakloze mis.
De inschrijving van daklozen in het bevolkingsregister is een taak van de gemeenten - en in veel gevallen ook van de OCMW’s - maar loopt al jaren mank: daklozen worden onterecht geweigerd of krijgen onwettelijke voorwaarden opgelegd, worden heen en weer gestuurd… Vervolgens komt de fall out: uitkeringen worden geschrapt, de dakloze raakt niet meer in regel met zijn ziekteverzekering, raakt niet ingeschreven op een wachtlijst voor een sociale woning, kan niet meer opgeroepen worden door de rechtbank… noem maar op.
De problemen op het terrein zijn een gedeelde verantwoordelijkheid: niet alle lokale verantwoordelijken doen hier even graag en goed hun werk; de dakloze is niet overal even graag gezien. Maar even goed worden sociale diensten van OCMW’s, bevolkingsdiensten, politiemensen… die écht naar oplossingen zoeken vaak beperkt in hun mogelijkheden om te helpen door onduidelijke, niet-logische of zelfs contraproductieve federale wetgeving.
BAPN, met haar regionale netwerken, en het Gemeenschappelijke Daklozenfront werkten een uitgebreid beleidsdossier uit en drongen al geruime tijd aan op overleg met de betrokken kabinetten, federale administraties en vertegenwoordigers van gemeenten en OCMW’s.
Deze morgen zaten al deze partners eindelijk rond de tafel. Een eerste voorstel van omzendbrief over het referentieadres voor daklozen lag voor en werd in grote lijnen overlopen. Er kwam vanuit de kabinetten een duidelijk engagement tot verder overleg.
BAPN en het Gemeenschappelijk Daklozenfront zijn opgelucht met dit engagement en zullen zeer constructief meewerken, maar onderstrepen twee belangrijke voorwaarden om tot een gewenst resultaat te komen:
- vertrekken vanuit het belang van de daklozen en de problemen voor hen die wij op het terrein tegenkwamen. Dit moet ook gebeuren aan de hand van een brede definitie van dakloosheid. Geen enkele situatie van dakloosheid mag vergeten worden.
"Z w a r t b o e k. De hervorming van de juridische tweedelijnsbijstand – een schaakspel"