Afschaffing koudeplan voor dakloze mensen : een schande !
De federale regering heeft besloten om te bezuinigen op het jaarlijkse koudeplan voor daklozen. En dit net voor de winter. Deze beslissing verontrust ons, aangezien de wintermaatregelen onontbeerlijk zijn voor de overleving van duizenden dakloze personen. Onder het voorwendsel dat het om een usurperende bevoegdheid zou gaan, toont de federale overheid met deze keuze haar onverschilligheid voor de bevolking, die steeds meer te lijden heeft. ##
Het Waals Netwerk voor Armoedebestrijding (RWLP) en het Belgisch Netwerk voor Armoedebestrijding (BAPN) zouden verheugd zijn als de beslissing van de federale overheid aan het begin van de herfst samen hing met een voorstel om het budget van de koudeplan in te zetten in beleid dat structurele, duurzame resultaten oplevert... Denk maar aan Housing First, kwantitatieve en kwalitatieve sociale en gezondheidsbegeleiding, preventie, correcte opvang van mensen die uit het buitenland komen en in België hun toevlucht zoeken...
Maar dat is niet het geval: voor de federale overheid zijn de middelen geschrapt, punt uit. In dit klein spelletje van het afschuiven van verantwoordelijkheden naar elders, worden de bevolkingsgroepen die al in kritische precaire omstandigheden leven, door de federale overheid op een verontrustende manier genegeerd. En het gaat niet alleen voor werklozen. Want ja, dramatisch genoeg zijn er ook werkende mannen en vrouwen of mensen in opleiding die geen thuis hebben, die bij de een of de ander slapen, in hun auto... wat hun dagelijks leven nog moeilijker maakt.
Dakloos worden is een drama dat een groeiend aantal mensen overkomt, gebroken door de tegenslagen van het leven, die pijnlijke gebeurtenissen waardoor je op een gegeven moment de weg kwijt bent. Toch laat het federaal beleid hen in de steek, gaat ze slecht om met de situatie of investeert ze niet in duurzame oplossingen. Denk maar aan het schadelijke statuut samenwonenden die gezinnen uit elkaar drijft en jongeren op straat zet; aan zeer kwetsbare mensen die na een lange opname in het ziekenhuis over te weinig middelen beschikken om een huisvesting te vinden; aan het gebrek aan middelen van justitie en aanverwante diensten om sneller en beter op te treden in gevallen van geweld tegen vrouwen; aan het beleid inzake schuldenlast, dat mensen op straat doet belanden of daar houdt; aan het niet opvangen van mensen van buiten en binnen Europa (met name Roma) die in ons land een toevluchtsoord zouden moeten vinden; aan het uitblijven van maatregelen tegen klimaatverandering, wat voor de meest kwetsbaren tot familiedrama's leidt en hen op straat kan doen belanden; de begeleiding en voorbereiding op het verlaten van de gevangenis die volledig wordt verwaarloosd – net als de gevangenis in zijn geheel trouwens; de afbraak van het beschermende beleid van ons socialezekerheidsstelsel; het algemene beleid ter bestrijding van armoede, waarin veel te weinig wordt geïnvesteerd, zowel inhoudelijk als via begrotingen, enz. Moeten we nog meer aan de lijst toevoegen om ook de verantwoordelijkheid van dit bestuursniveau aan te tonen? Temeer daar we niet kunnen negeren dat de federale overheid bevoegd is voor bepaalde aspecten van dakloosheid als zodanig: de installatiepremie, het referentieadres en de hulp van de OCMW's aan daklozen. Met andere woorden, dakloosheid is op zijn minst een gedeelde bevoegdheid.
BAPN en de Réseau Wallon de Lutte contre la Pauvreté vrezen dat structurele maatregelen om armoede uit te bannen en ongelijkheid te bestrijden niet tot de prioriteit van de federale regering behoren... Ze gaat zelfs zo ver dat ze de noodmaatregelen die tot nu toe door andere instanties zijn genomen, afwijst. Het koudeplan is weliswaar slechts een pleister op een houten been, maar om zich te verzetten tegen deze pleister op een moment dat verschillende maatregelen zullen leiden tot meer verarming... dat is toch wel het toppunt! Het is een schande om zich terug te trekken uit de financiering!
Terwijl de cumulatieve effecten van een reeks maatregelen voelbaar zullen worden, zoals uitsluiting van werkloosheidsuitkeringen zonder garantie op sociale bijstand, de verscherping van het opvangbeleid voor migranten, zullen BAPN en de RWLP strijden tegen dit politieke model dat de bevolking reduceert tot een pakket uitgaven dat zoveel mogelijk moet worden teruggedrongen, dat zijn verantwoordelijkheden afwijst en dat bezuinigingen als voorwendsel gebruikt om keuzes te maken die meer dan verbazingwekkend zijn gezien de bedragen waar het om gaat.